สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องอยากจะมาถามความคิดเห็นของทุกๆ คน คือเราโดนเตือนมาว่าเราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปว่าคนอื่นถ้าเรายังไม่ perfect พอ
เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เรากับเพื่อนไปดูหนังเรื่องพรจากฟ้า รอบ 13.50 น. สยามพารากอน แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งข้างหน้าเยื้องไปทางซ้ายของเรา (คิดว่าอายุประมาณ 30 ปี) ขอแทนว่า A กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ซึ่งใช้แสงที่สว่างมากแล้วมันแยงตาเรา เราจึงชะเง้อไปบอกว่า "ขอโทษนะคะ เก็บโทรศัพท์ได้มั้ยคะ" แล้ว A ก็หันมามองตาขวางแล้วก็พูดว่า "อ้อหรอคะ พอดีทำธุระอยู่อ่ะ" ด้วยน้ำเสียงค่อนข้างโมโห แต่ก็เก็บโทรศัพท์ไป แล้วสักพักก็มีคนเดินเข้ามาแถวเรา แล้วพื้นที่ระหว่างแถวในโรงหนังมันแคบอยู่แล้ว เวลามีคนเดินเข้ามาจึงไปกระแทกกับเบาะของ A ทำให้ A และคนที่เราคิดว่าน่าจะเป็นแม่ของเขา หันขวับมามองเรากับเพื่อนเราแบบตาขวาง ซึ่งเราว่าเขาคงคิดว่าเราตั้งใจถีบเบาะเขา แต่เรากับเพื่อนไม่ได้ทำและไม่ได้มีเจตนาจะทำอยู่แล้ว จนถึงเพลงสรรเสริญพระบารมีจบเขาก็ยังหันมามองแบบนั้นเป็นระยะ แล้วเรากับเพื่อนก็ดูหนังอย่างมีความสุข (หนังสนุกมากไปดูกัน)
พอหนังจบ ก็มีเครดิต เรากับเพื่อนก็ดูรายชื่อสตาฟอย่างชื่นชม อยู่ดีๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วยืนจ้องหน้าเรากับเพื่อน แต่เราพยายามไม่มองหน้าเขา เพราะไม่อยากมีปัญหา พอเขาเดินออกไปเรายังคุยกับเพื่อนอยู่เลยว่าเขามองอะไรนักหนาวะ แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ผ่างงง!
เขาเดินอ้อมมาหาเรากับเพื่อนค่ะ
*บทสนนทนาต่อไปนี้เรากับเพื่อนพยายามถอดจากคำพูดจริง แต่มีความวกวนเพราะ A เขาพูดวกวนจริงๆ
A : น้องมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ
We: ไม่มีค่ะ
A : หรอคะ คือพี่แค่จะมาสอนน้องในฐานะของคนที่โตกว่าว่าน้องไม่สิทธิ์ไปว่าคนอื่นทั้งๆที่ตัวน้องเองยังคุยกับเพื่อนในโรงหนัง พี่ยังไม่หันมาว่าสักคำเลย แล้วน้องควรพิจารณาตัวเองก่อนจะไปว่าคนอื่น แล้วที่พี่เล่นโทรศัพท์เป็นเพราะพี่มีธุระ น้องควรจะถามก่อน ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ก็มาว่าพี่
เรา : หนูแค่ขอให้เก็บโทรศัพท์เองนะคะ ไม่ได้ว่าอะไรเลย
A : พี่ยังไม่ได้พูดสักคำเลยค่ะว่าน้องว่า (พูดเว้ยพูด) พี่แค่จะมาสอนเรื่องมารยาทในสังคมเพราะว่าน้องอ่ะยังเด็ก แต่พี่อะโตกว่า น้องควรพิจารณาตัวเองก่อนที่จะว่าคนอื่น ทีน้องยังคุยกันในโรง พี่ยังไม่หันมาว่าอะไรเลยสักคำ
เพื่อน : พวกหนูคุยอะไรกันหรอคะ (น่าจะเป็นหวีดความหล่อของผู้ชายเล็กๆ และหัวเราะพร้อมกับคนอื่นๆในโรงหนัง)
A : พี่ไม่สน พี่ไม่ได้แคร์ว่าน้องคุยอะไรกัน
เพื่อน : อ้าว แล้วตกลงพี่มีปัญหาอะไรคะ หนูว่าพี่กำลังหลงประเด็นอยู่
A : (ก็พูดประมาณเดิมว่ามาเตือนในฐานะคนที่แก่กว่า)
เพื่อน : อย่างนี้ถ้าเราเด็กกว่าก็ไม่มีสิทธิ์ไปเตือนคนอื่นเลยหรอคะ
A : ไม่ค่ะ พี่แค่ไม่โอเคที่เพื่อนน้องมาว่าพี่ โดยที่ไม่ถามก่อนว่าพี่มีธุระมั้ย แล้วพี่ก็โตกว่าพวกน้อง อีกอย่างตอนที่พี่เล่นโทรศัพท์อยู่คนยังเดินเข้าออกโรงหนังอยู่เลย
เรา : หนูไม่รู้ว่าคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อายุเท่าไหร่ หนูแค่เตือนเขาเพราะว่ามันรบกวนคนอื่น คือหนูต้องถามว่าขอโทษนะคะ กำลังทำธุระอยู่หรอคะ ช่วยเก็บโทรศัพท์หน่อยได้มั้ยคะ แบบนี้หรอ
A : ใช่ค่ะ
เพื่อน : ถ้าพี่มีธุระที่ต้องคุยขนาดนั้น ทำไมไม่ไปคุยข้างนอกให้เรียบร้อยแล้วค่อยเข้ามาในโรงอ่ะคะ
A : ต้องเดินออกจากโรงมันไม่รบกวนคนอื่นเค้ากว่าหรอคะ (ให้ทุกคนลองย้อนกลับไปอ่านข้างบนที่พี่เค้าบอกว่า 'คนยังเดินเข้าออกโรงหนังอยู่เลย')
(แล้วเรากับเพื่อนก็เงียบไปเพราะอึ้งในคำตอบ แล้วเขาก็ถามย้ำว่าเรากับเพื่อนมีปัญหาอะไรอีกรึเปล่า)
เพื่อน : พวกหนูไม่มีปัญหาตั้งแต่พี่เก็บโทรศัพท์แล้วค่ะ
เรา : หนูว่าคนที่มีปัญหาคือพี่รึเปล่าคะ
A : เปล่าค่ะ พี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร พี่แค่จะมาสอนมารยาทในสังคมน้องว่าให้พิจารณาตัวเองก่อนที่จะไปว่าคนอื่น
เรา : แล้วเราต้อง perfect ก่อนหรอคะถึงจะไปเตือนคนอื่นได้
A : ใช่ค่ะ
แล้วหลังจากนั้นพี่เขาก็พูดวนไปมาอย่างที่เห็น แล้วก็เดินจากไป ยอมรับว่าเราแอบขำและไม่ได้หงุดหงิดอะไร แค่สงสัยว่า
สรุปประเด็นที่เราต้องการจะสื่อ :
1.เราขอให้เขาปิดโทรศัพท์เพราะว่าแสงมันสว่างมาก มันรบกวนเรา ถึงแม้ตอนนั้นจะยังเป็นช่วงโฆษณา
2.เราพูดดีๆกับเขา แต่เขาไม่พอใจและทำตัวไม่ดีกับเราตั้งแต่เพลงสรรเสริญจนถึงหนังจบแล้ว
3.เราสรุปประเด็นที่เค้าต้องการจะสื่อตอนเข้ามาคุยกับเราได้ว่า 'น้องยังเด็ก น้องไม่มีสิทธิ์มาว่าพี่'
4.คำถามคือการที่เราบอกให้คนที่โตกว่าปิดโทรศัพท์ เพราะว่ามันรบกวน ด้วยถ้อยคำของสุภาพชนเป็นเรื่องที่ผิดหรอคะ
5.สุดท้ายเรารู้สึกเหมือนจะเป็นโรคประสาทเพราะคุยกับคนที่ไม่รู้เรื่องและเอาแต่อ้างเรื่องความเป็นผู้ใหญ่ เลยแอบมาระบาย
ถ้าพี่ผ่านมาเห็น ก็มาอธิบายได้ตามสะดวก เพราะหนูก็อยากเข้าใจพี่เหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ
😊😊😊
เตือนคนที่เล่นโทรศัพท์ในโรงหนัง ผิดมั้ยคะ?
เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เรากับเพื่อนไปดูหนังเรื่องพรจากฟ้า รอบ 13.50 น. สยามพารากอน แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งข้างหน้าเยื้องไปทางซ้ายของเรา (คิดว่าอายุประมาณ 30 ปี) ขอแทนว่า A กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ซึ่งใช้แสงที่สว่างมากแล้วมันแยงตาเรา เราจึงชะเง้อไปบอกว่า "ขอโทษนะคะ เก็บโทรศัพท์ได้มั้ยคะ" แล้ว A ก็หันมามองตาขวางแล้วก็พูดว่า "อ้อหรอคะ พอดีทำธุระอยู่อ่ะ" ด้วยน้ำเสียงค่อนข้างโมโห แต่ก็เก็บโทรศัพท์ไป แล้วสักพักก็มีคนเดินเข้ามาแถวเรา แล้วพื้นที่ระหว่างแถวในโรงหนังมันแคบอยู่แล้ว เวลามีคนเดินเข้ามาจึงไปกระแทกกับเบาะของ A ทำให้ A และคนที่เราคิดว่าน่าจะเป็นแม่ของเขา หันขวับมามองเรากับเพื่อนเราแบบตาขวาง ซึ่งเราว่าเขาคงคิดว่าเราตั้งใจถีบเบาะเขา แต่เรากับเพื่อนไม่ได้ทำและไม่ได้มีเจตนาจะทำอยู่แล้ว จนถึงเพลงสรรเสริญพระบารมีจบเขาก็ยังหันมามองแบบนั้นเป็นระยะ แล้วเรากับเพื่อนก็ดูหนังอย่างมีความสุข (หนังสนุกมากไปดูกัน)
พอหนังจบ ก็มีเครดิต เรากับเพื่อนก็ดูรายชื่อสตาฟอย่างชื่นชม อยู่ดีๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วยืนจ้องหน้าเรากับเพื่อน แต่เราพยายามไม่มองหน้าเขา เพราะไม่อยากมีปัญหา พอเขาเดินออกไปเรายังคุยกับเพื่อนอยู่เลยว่าเขามองอะไรนักหนาวะ แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ผ่างงง!
เขาเดินอ้อมมาหาเรากับเพื่อนค่ะ
*บทสนนทนาต่อไปนี้เรากับเพื่อนพยายามถอดจากคำพูดจริง แต่มีความวกวนเพราะ A เขาพูดวกวนจริงๆ
A : น้องมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ
We: ไม่มีค่ะ
A : หรอคะ คือพี่แค่จะมาสอนน้องในฐานะของคนที่โตกว่าว่าน้องไม่สิทธิ์ไปว่าคนอื่นทั้งๆที่ตัวน้องเองยังคุยกับเพื่อนในโรงหนัง พี่ยังไม่หันมาว่าสักคำเลย แล้วน้องควรพิจารณาตัวเองก่อนจะไปว่าคนอื่น แล้วที่พี่เล่นโทรศัพท์เป็นเพราะพี่มีธุระ น้องควรจะถามก่อน ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ก็มาว่าพี่
เรา : หนูแค่ขอให้เก็บโทรศัพท์เองนะคะ ไม่ได้ว่าอะไรเลย
A : พี่ยังไม่ได้พูดสักคำเลยค่ะว่าน้องว่า (พูดเว้ยพูด) พี่แค่จะมาสอนเรื่องมารยาทในสังคมเพราะว่าน้องอ่ะยังเด็ก แต่พี่อะโตกว่า น้องควรพิจารณาตัวเองก่อนที่จะว่าคนอื่น ทีน้องยังคุยกันในโรง พี่ยังไม่หันมาว่าอะไรเลยสักคำ
เพื่อน : พวกหนูคุยอะไรกันหรอคะ (น่าจะเป็นหวีดความหล่อของผู้ชายเล็กๆ และหัวเราะพร้อมกับคนอื่นๆในโรงหนัง)
A : พี่ไม่สน พี่ไม่ได้แคร์ว่าน้องคุยอะไรกัน
เพื่อน : อ้าว แล้วตกลงพี่มีปัญหาอะไรคะ หนูว่าพี่กำลังหลงประเด็นอยู่
A : (ก็พูดประมาณเดิมว่ามาเตือนในฐานะคนที่แก่กว่า)
เพื่อน : อย่างนี้ถ้าเราเด็กกว่าก็ไม่มีสิทธิ์ไปเตือนคนอื่นเลยหรอคะ
A : ไม่ค่ะ พี่แค่ไม่โอเคที่เพื่อนน้องมาว่าพี่ โดยที่ไม่ถามก่อนว่าพี่มีธุระมั้ย แล้วพี่ก็โตกว่าพวกน้อง อีกอย่างตอนที่พี่เล่นโทรศัพท์อยู่คนยังเดินเข้าออกโรงหนังอยู่เลย
เรา : หนูไม่รู้ว่าคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อายุเท่าไหร่ หนูแค่เตือนเขาเพราะว่ามันรบกวนคนอื่น คือหนูต้องถามว่าขอโทษนะคะ กำลังทำธุระอยู่หรอคะ ช่วยเก็บโทรศัพท์หน่อยได้มั้ยคะ แบบนี้หรอ
A : ใช่ค่ะ
เพื่อน : ถ้าพี่มีธุระที่ต้องคุยขนาดนั้น ทำไมไม่ไปคุยข้างนอกให้เรียบร้อยแล้วค่อยเข้ามาในโรงอ่ะคะ
A : ต้องเดินออกจากโรงมันไม่รบกวนคนอื่นเค้ากว่าหรอคะ (ให้ทุกคนลองย้อนกลับไปอ่านข้างบนที่พี่เค้าบอกว่า 'คนยังเดินเข้าออกโรงหนังอยู่เลย')
(แล้วเรากับเพื่อนก็เงียบไปเพราะอึ้งในคำตอบ แล้วเขาก็ถามย้ำว่าเรากับเพื่อนมีปัญหาอะไรอีกรึเปล่า)
เพื่อน : พวกหนูไม่มีปัญหาตั้งแต่พี่เก็บโทรศัพท์แล้วค่ะ
เรา : หนูว่าคนที่มีปัญหาคือพี่รึเปล่าคะ
A : เปล่าค่ะ พี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร พี่แค่จะมาสอนมารยาทในสังคมน้องว่าให้พิจารณาตัวเองก่อนที่จะไปว่าคนอื่น
เรา : แล้วเราต้อง perfect ก่อนหรอคะถึงจะไปเตือนคนอื่นได้
A : ใช่ค่ะ
แล้วหลังจากนั้นพี่เขาก็พูดวนไปมาอย่างที่เห็น แล้วก็เดินจากไป ยอมรับว่าเราแอบขำและไม่ได้หงุดหงิดอะไร แค่สงสัยว่า
สรุปประเด็นที่เราต้องการจะสื่อ :
1.เราขอให้เขาปิดโทรศัพท์เพราะว่าแสงมันสว่างมาก มันรบกวนเรา ถึงแม้ตอนนั้นจะยังเป็นช่วงโฆษณา
2.เราพูดดีๆกับเขา แต่เขาไม่พอใจและทำตัวไม่ดีกับเราตั้งแต่เพลงสรรเสริญจนถึงหนังจบแล้ว
3.เราสรุปประเด็นที่เค้าต้องการจะสื่อตอนเข้ามาคุยกับเราได้ว่า 'น้องยังเด็ก น้องไม่มีสิทธิ์มาว่าพี่'
4.คำถามคือการที่เราบอกให้คนที่โตกว่าปิดโทรศัพท์ เพราะว่ามันรบกวน ด้วยถ้อยคำของสุภาพชนเป็นเรื่องที่ผิดหรอคะ
5.สุดท้ายเรารู้สึกเหมือนจะเป็นโรคประสาทเพราะคุยกับคนที่ไม่รู้เรื่องและเอาแต่อ้างเรื่องความเป็นผู้ใหญ่ เลยแอบมาระบาย
ถ้าพี่ผ่านมาเห็น ก็มาอธิบายได้ตามสะดวก เพราะหนูก็อยากเข้าใจพี่เหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ
😊😊😊